وحشت رژیم اسلامی از اول مه!

در اول مه سال 2008، ابعاد ترس و وحشت رژیم اسلامی از روز جهانی کارگر و همچنین جنب و جوش کارگران برای برپایی اول مه در نقاط مختلف کشور در نوع خود بی نظیر بود. جبهه نبرد طبقاتی از عسلویه و سد رامهرمز تا هفت تپه و کرمانشاه و سننندج و سقز و مریوان و اشنویه تا تهران و شیراز و بوشهر و شهرهای دیگر گسترده بود. رژیم تنها با بکارگیری همه امکانات، از ندادن مجوز برای برپایی مراسم اول مه، تا تکیه بر لطایف الحیل آخوندی خانه کارگر برای جلوگیری از تجمع کارگران، از تهدید پلیسی فعالان و رهبران کارگری و حتی دستگیری (نظیر شیث امانی در سنندج)، تا لشگر کشی علیه مراسم مستقل کارگری (نظیر پارک چیتگر تهران) و یا با حکومت نظامی اعلام نشده در کل شهر (نظیر کرمانشاه و سنندج)، توانست، اول مه را با وحشت از سر بگذراند. رژیم با همه توانش به جنگ کارگران آمد تا مانع برگزاری مراسم های کارگران شود و در اکثر نقاط عملا مانع تجمعات کارگری شد اما عزم و اراده کارگران از همیشه بیشتر، تلاش ها از همیشه گسترده تر، و قطعنامه های کارگران از همیشه روشن تر و رادیکال تر بود. گزارشات زیر که گوشه هایی از نبرد اول مه را در بر میگرد، نشان میدهد که اول مه تا چه حد سخت بر رژیم گذشت.

حزب کمونیست کارگری دست تک تک فعالین و کوشندگان اول مه را به گرمی میفشارد و به همه آنها خسته نباشید میگوید. کلیه کارگران دستگیر شده در عسلویه، سنندج و اشنویه، باید فورا آزاد شوند. حزب تمامی مراکز کارگری و کلیه مردم آزادیخواه را به اعتراض به دستگیری کارگران و تلاش برای آزادی فوری و بی قید و شرط آنها فرامیخواند.

عسلويه
بنا به گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران، امروز در اولین دقایق شروع مراسم اول مه در عسلویه، جوانمير مرادی عضو اصلی و طه آزادی عضو علی البدل هيئت مديره اتحاديه بازداشت شدند.

نیروهای انتظامی پلاکاردهای مراسم در سه راه نخل تقی عسلویه را جمع آوری کرده و جوانمیر مرادی از فعالین سرشناس کارگری را دستگیر میکنند و مانع برگزاری مراسم میشوند. بدنبال این وضعیت تعدادی از کارگران جهت پیگیری وضعیت جوانمیر به پاسگاه محل مراجعه میکنند و در آنجا طه آزادی نیز بازداشت میشود. کارگران دستگیر شده در اختیار اداره اطلاعات منطقه قرار گرفته و تحت بازجویی قرار گرفته اند.

کرمانشاه

به دعوت اتحاديه آزاد کارگران ايران امروز قرار بود ساعت ٩ صبح مقابل اداره کار کرمانشاه مراسم اول مه برگزار شود. کارگران از دالاهو و پتروشیمی پلی اتیلین و برخی کارخانجات دیگر در اين ساعت به محل رفتند و مدتی در این محل ماندند تا مراسم را برگزار کنند، اما نيروي انتظامي محل را قرق کرده بود و مانع مراسم کارگران شد. تعدادی از کارگران به تجمع معلمان پيوستند. طبق گزارشاتی که دریافت کرده ایم، فضا در سطح شهر کاملا پلیسی بوده است.

علیرغم فضای کاملا پلیسی حاکم بر شهر، قطعنامه اتحاديه آزاد کارگران ايران و انجمن صنفي برق و فلزکار کرمانشاه در شهر پخش شد و سه پلاکارد توسط جوانان مبارز شهر به مناسبت اول مه در سه نقطه شهر، محل دانشکده پزشکی، میدان لب آب و هتل آزادگان در شهرک تعاون نصب شد که بعدا توسط نیروهای رژیم پائین کشیده شد. لازم به توضیح است که خانه کارگر رژیم اقدام به برپائی مراسم کرده بود اما کارگران آنرا بایکوت کردند.

نیشکر هفت تپه:
کارگران نیشکر هفت تپه روز ١١ اردیبهشت قصد برپائی مراسم اول مه را داشتند اما موفق به برگزاری مراسم نشدند. کارگران بیانیه خود را به مناسبت اول مه که حاوی خواستهای آنها بود به مدیریت کارخانه تحویل دادند. در این بیانیه ضمن ارائه خواستهای کارگران نیشکر، به تمامی کارگران به مناسبت روز جهانی کارگر تبریک گفته شده و کارگران اعلام کرده اند که تا تحقق همه مطالبات خود به مبارزه ادامه خواهند داد.

سد کوثر
از روز ٩ فروردين بيش از ١٠٠ کارگر جهاد نصر کوثر از پروژه سد انحرافي رامهرمز در خوزستان در اعتراض به ٤ ماه دستمزد معوقه خود در برابر اين شرکت تجمع کردند. اين تجمع روز دهم نيز نیز ادامه یافت. کارگران اعلام کردند که تا دريافت دستمزدهايشان به تجمعات اعتراضي خود ادامه خواهند داد. کارگران قرار گذاشتند که روز اول مه با پلاکارد گراميداشت اول مه خواست خود را پيگيری خواهند کرد. روز ١١ اردیبهشت نیز تجمع ادامه داشت. چند نفر از کارگران در اين اجتماع به مناست اول مه روز جهاني کارگر و گراميداشت آن صحبت کردند. در اين تجمع مديريت قول داد که تا يکشنبه آينده طلب کارگران را بپردازد. کارگران موقتا سر کار خود بازگشتند و اعلام کردند که اگر مديريت به وعده خود عمل نکند دوباره دست به تجمع اعتراضي خواهند زد.

تهران:
هزاران کارگر روز جمعه ٦ اردیبهشت طبق سنت هرساله قصد برگزاری جشن و تجمع در پارک چیتگر داشتند که با حضور گسترده نیروهای انتظامی مواجه شدند و سرانجام هرچند رژیم مانع تجمع هزاران نفره کارگران شد اما چند صد نفر از کارگران در این پارک و چند صد نفر در پارک جهان نما مراسم های خود را برپا کردند. اما تهدیدات رژیم مانع مراسم مستقل کارگران در روز اول مه در تهران شد.

ترس و وحشت رژیم از کارگران را بیش از هرچیز در نحوه فعالیت خانه کارگر رژیم میتوان مشاهده کرد. خانه کارگر تا آخرین روز مراسمی در تهران اعلام نکرد و مراسمی که در آخرین لحظات سر هم بندی کردند، طبق گفته محجوب فقط به مدعوین خاصی اجازه حضور میدادند و از ورود کارگران جلوگیری کردند. خانه کارگر از این میترسید که با حضور کارگرانی که خارج از کنترل خانه کارگر به این مراسم آمده اند، مراسم از دست عوامل رژیم خارج شود و مثل سالهای گذشته شعارها و خواستهای مستقل کارگران بر مراسم حاکم شود. با اینهمه و علیرغم فضای کاملا پلیسی، بدنبال سخنرانی محجوب تعدادی از کارگران حاضر علیه کار موقت شعار میدهند که بلافاصله با تهدید نیروهای انتظامی مواجه میشوند.

ترس رژیم چنان بود که در بسیاری از شهرها حتی به خانه کارگر خودش هم اجازه برگزاری مراسم نداد.

گزارش مراسم سنندج و مریوان و اتفاقات شهرهای اشنویه و سقز در اطلاعیه جداگانه ای منشتر شده است.

حزب کمونیست کارگری ایران
١ مه ٢٠٠٨، ١٢ اردیبهشت ١٣٨٧

ضمیمه: قطعنامه های اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی برق و فلزکار کرمانشاه
بیانیه کارگران نیشکر هفت تپه
قطعنامه کمیته های برگزاری اول مه

قطعنامه اتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه به مناسبت اول ماه مه

اول ماه مه، روز همبستگی جهانی طبقه کارگر و روز مبارزه متحدانه ما برای رهایی از ستم سرمایه داری و برپایی دنیایی بهتر است. امسال ما کارگران ایران در شرایطی در حال برگزاری مراسم اول ماه مه هستیم که تورم افسار گسیخته، زندگی و معیشت ما را بصورت غیر قابل تحملی در چمبره خود فرو برده است و حداقل دستمزدهای تصویب شده حتی کفاف اجاره بهای منزل مسکونی ما را نیز نمیدهد. چنین وضعیت اسف باری در حالی سایه شوم خود را بر معیشت و زندگی ما انداخته است که ناامنی شغلی و بیکارسازیهای گسترده، قراردادهای موقت، ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، دستگیری و بازداشت کارگران معترض و رهبران آنان و برخورد قهرآمیز با اعتراضات کارگری، هر گونه روزنه امیدی را برای برون رفت از این وضعیت غیر انسانی بر روی ما بسته است.بی تردید ما کارگران در مقابل این وضعیت بغایت ضد انسانی سکوت نخواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد بیش از این هستی ما را به تباهی بکشانند. ما تولید کنندگان اصلی ثروت و نعمت در جامعه هستیم و حق خود میدانیم با بالاترین استانداردهای زندگی امروزی بشر، در رفاه و آسایش زندگی کنیم.داشتن یک زندگی شاد و مرفه حق مسلم ماست و ما برای تحقق آن، تمامی موانع پیش روی خود را با بر پایی تشکلهایمان و با اتکا به قدرت همبستگی خود از سر راه خویش برخواهیم داشت.در این راستا ما امروز اول ماه مه سال 2008 یکپارچه و متحد، مطالبات زیر را به عنوان حداقل خواستهای خود فریاد می زنیم و خواهان تحقق فوری آنها هستیم:١­ شیث امانی، منصور اسالو و همه کسانی که در اعتراض به نابرابریهای اجتماعی به زندان افکنده شده اند باید فورا و بی قید و شرط آزاد شوند و تمامی احکام صادره بر علیه کارگران و فعالین سایر جنبشهای اجتماعی باید ملغی شود٢­ ما حداقل دستمزد تصویب شده برای امسال را با توجه به تورم افسار گسیخته موجود، تحمیل مرگ تدریجی بر خود و خانواده هایمان میدانیم و مصرانه خواهان افزایش فوری حداقل دستمزدها بر اساس اعلام نظر خود کارگران از طریق مجامع عمومی کارگری هستیم.٣­ اخراج سازی های کارگران باید متوقف گردد و تمامی کسانی که از کار خود اخراج شده و یا به سن اشتغال رسیده اند باید تا زمان اشتغال بکار از بیمه بیکاری معادل حداقل دستمزدها بر خوردار شوند.
٤­ قراردادهای موقت کار٬ تحمیل بردگی مطلق بر کارگران و تعرض به پایه ای ترین حقوق آنان است و باید تمامی این نوع قراردادها به استخدام رسمی تبدیل شوند.٥­ دستمزدهای معوقه باید فورا پرداخت و عدم پرداخت به موقع آن، قانونا باید جرم تلقی گشته و خسارت ناشی از آن به کارگران پرداخت شود.٦­ آزادی بیان، ایجاد تشکل های مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض و تجمع حق مسلم ماست و باید بی قید و شرط به رسمیت شناخته شوند. ٧­ ما ضمن اعلام حمایت قاطعانه از مطالبات معلمان٬ خود را متحد آنان می دانیم و خواهان رسیدگی فوری به مطالبات آنان هستیم.٨­ ما بدینوسیله پشتیبانی خود را از تمامی جنبشهای آزادیخواه و برابری طلب همچون جنبش دانشجویی و جنبش زنان اعلام میداریم و دستگیری، محاکمه و به زندان افکندن فعالین آنرا بشدت محکوم می کنیم. ٩­ کار کودکان پدیده ای ضد انسانی و از تبعات نظام سرمایه داریست که باید برچیده شود. تمامی کودکان باید بدون در نظر داشت موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین، جنسیت، نژاد و مذهب و ملیت از امکانات آموزشی - رفاهی و بهداشتی یکسانی برخوردار شوند.١٠­ کلیه قوانین تبعیض آمیز باید ملغی شود و برابری حقوق زن و مرد در تمامی شئونات زندگی اجتماعی و اقتصادی بی قید و شرط باید به رسمیت شناخته شود.١١­ داشتن مسکن حق اولیه هر انسانی است و دولت باید مسکن مناسب و رایگان برای همگان تامین نماید.۱٢- اول ما مه باید تعطیل رسمی اعلام گردد و در تقویم رسمی کشور گنجانده شود و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز باید برچیده شود.١٣­ ما بخشی از طبقه کارگر جهانی هستیم و تحمیل بی حقوق مضاعف بر کارگران مهاجر و اخراج آنان را به هر بهانه ای محکوم می کنیم. ١٤­ ما ضمن قدردانی از تمامی حمایتهای بین المللی از مبارزات کارگران در ایران٬ خواهان تداوم بیش از پیش این این حمایتها بوده و بیش از هر زمان دیگری بر همبستگی بین المللی طبقه کارگر برای رهایی از مشقات نظام سرمایه داری تاکید می کنیم.۱٥­ قربانیان اصلی جنگ٬ کارگران و عموم توده های مردم هستند. جنگ افروزی و تحریم اقتصادی ناشی از کشمکش قدرتهای سرمایه داری است و از سوی هر کشوری که به آن دامن زده شود از نظر ما کارگران محکوم است. ما خواهان صلح، شادی، رفاه و آزادی و برابری هستیم.زنده باد اول ماه مه
زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگراتحادیه آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاهاول ماه مه سال 2008


بیانیه کارگران نیشکر هفت تپه به مناسبت روز جهانی کارگر
روز جهانی کارگر را در حالی برگزار می کنیم که کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر پس از 49 سال تولید برای اولین بار در تاریخ افتتاح شرکت ،کارگران شرکت سال نو را بدون دریافت عیدی و پاداش آغاز نمودیم، و به قول معروف " سالی که نکو است از بهارش پیدا است" پس از گذشت 2 ماه از سال جدید یعنی سال 1387 تاکنون حقوق اسفند ماه از سال 1386 و فروردین ماه از سال 1387 دریافت نکردیم و شایعاتی است مبنی بر فرستادن کارگران برای چندین ماه به خانه بدلیل عدم توانائی پرداخت حقوق از طرف شرکت و کارگران شرکت بیش از هر زمان در خصوص امنیت شغلی خود احساس خطر می کنند و البته در نظر دارند که کارگران را بدین شکل از شرکت فراری داده تا راحتر بتوانند آنان را باز خرید کرده و اقدام به تعدیل نیرو نمایند. متاسفانه دلیل مشکلات شرکت را نیروی مازاد میدانند در حالی که مشکل شرکت سیاستهای غلط دولت در خصوص صنعت شکر بوده و قصد خصوصی سازی شرکت را به شکل شتاب زده انجام داده اند در صورتیکه بدین شکل شرکت خصوصی شود سرنوشت شرکت قند دزفول در انتظار نیشکر خواهد بود . البته باندهای مافیای شکر در سطح گشور و واردات شکر متاسفانه توسط دولت و عدم خرید تضمینی تولیدات شرکتهای تولید کننده، با پایین آوردن تعرفۀ کمرگی توسط دولت و عدم توجه ساعدی نماینده شهرستان شوش در مجلس به مشکلات شرکت با توجه به جایگاه ایشان در مجلس که به عنوان رئیس کمیسیون گشاورزی مجلس است و یکی از افرادی است که در تعیین بودجه سال 1386 نظر خاصی داردد. اظهارات او در خصوص محصول شکر مبنی بر اینکه تولید شکر به صرفه نبوده و توان رقابت با وارد کنندگان محصول در داخل نیست جای نگرانی دارد . از ایشان انتظار می رفت تا حداقل بتواند مانع قطع برق شرکت توسط سازمان برق باشد و کاهش آب توسط سازمان آب شود آب آبیاری که باید حداقل در حدود 32 متر باشد الان در حدود 4 متر که متاسفانه حتی در سطح شهرستان نیز این مشکلات را حل نکرده. شرکت نیشکر هفت تپه به فرزند ناخلف دولت تبدیل شده است، وهمۀ مسئولین تاکنون از حل مشکل شرکت به شکلی شانه خالی می کنند و بار سنگین مشکلات بر شانه کارگران زحمتکش این شرکت بیش از هر زمان دیگری سنگینی می کند البته کارگران شرکت هم قسم شدن تا به هر شکل ممکن در حفظ شرکت کوتاهی نکنند و تولید را بیش از هر زمان دیگر بیشتر کرده و دست افراد سودجو از این شرکت کوتاه نمایند. چون به این مسئله پی بردن که افراد ی هدف مند قصد به تعطیلی کشاندن شرکت را دارند و لی کارگران شرکت هوشمندانه به این نیت سوء پی برده و تا آخرین نفس در حفظ آن ، که حفظ ناموس و شرف آنها می باشد ادامه خواهند داد .
یکبار دیگر خواستهای خود را به اطلاع عموم می رسانیم که به قرار زیر می باشد:مشخص نمودن وضعیت مدیر عامل شرکت یعقوب شفیعی که به ندرت در شرکت حاضر است تغییر مدیران نالایق که با سوء مدیریت باعث کاهش تولید محصول شده اندبرگزاری انتخابات، جهت تشکل آزاد کارگری ( انجمن صنفی)رسمی کردن کارگران قراردادیپایان دادن به پرونده سازی و احضار فعالین کارگریپایان دادن به سرکوبی کارگران توسط فردی بنام زیبدار که رئیس حراست شرکت استپرداخت به موقع حقوق کارگران اجرای بازنگری در سطح مشاغل بندیبازپس دادن 200 دستگاه منازل سازمانی شرکت به کارگران آن ، که در حال حاضر در دست نبروهای اطلاعاتی و انتظامی است عدم واگذاری زمینهای زراعی شرکت به بخش خصوصی که به کشت محصولات غیر از نیشکر اختصاص داده می شود به جریان انداختن امکانات رفاهی متوقف شده شرکت که از جمله سلف سرویس شرکتپیگیری و برخورد با افراد ی که در بین بردن مزارع شرکت نقش دارند و در جلوگیری از ورد احشام کوتاهی می کنند اصلاح روش مزایدها و مناقصها در سطح شرکت در پایان به اطلاع مسئولین مربوطه می رسانیم که در خصوص تحقق خواستهای کارگران مصمم بوده و تا رسیدن به اهدافمان دست از مبارزه نخواهیم کشید.علیرغم درد ورنجهای که ما کارگران روزانه با آن مواجه هستیم، روز جهانی کارگر را گرامی میداریم و به تمامی کارگران ایران تبریک می گوییم و همگام با سایر کارگران امروز چهارشنبه در شرکت طرح ونیشکر هفت تپه مراسم گسترده ای برگزار خواهیم نمود.کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه شوش

قطعنامه اول مه، روز جهانی کارگر

یک سال دیگر از فقر و بیکاری و سرکوب کارگران و مردم سپری شد. در این یکسال قدرت خرید کارگران و مردم زحمتکش کمتر شد، در عوض سرمایه داران ثروت های افسانه ای انباشت کردند. دهها میلیارد دلار به درآمد نفت اضافه شد و ثروت سرمایه داران و روسا و مقامات چند برابر شد، اما برای کارگران حاصل آن فقر بیشتر، بیکاری گسترده تر و گرانی سرسام آور بود. صدها هزار نفر دیگر از ما بیکار شدند و صدها کارخانه در معرض تعطیلی قرار گرفت. ناامنی شغلی بیشتر شد. شرایط کار ما به برده ها بیشتر شبیه شد. صدها هزار جوان ما وارد بازار کار شدند بدون اینکه کاری برای آنها باشد. تعداد دیگری از رفقای ما در اثر سودجوئی سرمایه داران جان خود را از دست دادند و یا نقص عضو پیدا کردند. تعدادی از ما حتی کلیه هایمان را هم فروختیم. بسیاری از فرزندان ما بخاطر فقر مجبور به ترک تحصیل شدند. تعدادی از جگرگوشه هایمان بی سرپرست روانه خیابانها شدند. تعدادی از هم طبقه ای هایمان به جرم اینکه در کشور دیگری به دنیا آمده بودند از کشور بیرون انداخته شدند. کرور کرور جوانان ما قربانی اعتیاد شدند و تعداد باز هم بیشتری به تن فروشی روی آوردند. این گوشه کوچکی از فجایع سرمایه داری در سال گذشته بود. این سهم ما کارگران بود. بیشتر ثروت ایجاد کردیم و فقیرتر شدیم.

سال گذشته اما اوج سرکوب کارگران و مردم حق طلب هم بود. مبارزه ما علیه این شرایط را وحشیانه سرکوب کردند. چندین تجمع کارگری به خون کشیده شد، صدها فعال کارگری به زندان انداخته شدند، تعدادی محکوم به وثیقه های سنگین شدند. فعالین اول مه سال قبل دستگیر و شلاق زده شدند. سرمایه سود بیشتر میخواست و بدون این درجه از خشونت و رفتار غیر انسانی نمیتوانست آنرا عملی کند. سرکوب بیرحمانه کارگران و مردم نیاز سرمایه در این کشور است و دولت سرمایه داران آنرا عملی میکند.

اما در اول مه امسال، کارگران و سایر حقوق بگیران زحمتکش یعنی اکثریت عظیم جامعه در آستانه یک فلاکت بیسابقه قرار گرفته اند. فی الحال تمام کارگران و اکثریت مردم زیر خط فقر زندگی میکنند. اما گرانی بیسابقه ای که اخیرا شروع شده، اوضاع طبقه کارگر را به مراتب وخیم تر میکند. هزینه مسکن و مواد غذائی و طب و همه چیزهای دیگر هرماه و هر روز بالا میرود. معنی این موج تازه گرانی، دیگر فقط فقر و زندگی زیر خط فقر نیست. نظام سرمایه داری و دولت آنها ما را در آستانه یک فاجعه بسیار بزرگ قرار داده است.

اما سال گذشته، سال تشدید مبارزه کارگران هم بود. اعتصابات را گسترش دادیم. دست به اعتصابات بزرگ و مهمی زدیم. در خیابانها جمع شدیم و صدایمان را به گوش همه رساندیم. چندین کمیته اعتصاب سازمان دادیم. کمپین علیه دستمزدهای یک سوم خط فقر سازمان دادیم. حمایت و همبستگی جهانی سازمان های کارگری را در ابعادی وسیعتر از گذشته کسب کردیم. محمود صالحی را از زندان آزاد کردیم. خانواده هایمان نیز در برخی اعتراضات و تجمعات شرکت کردند. صدای اعتراضمان در جامعه و در سطح بین المللی بیشتر طنین انداخت. بحث تشکل در میان فعالین کارگری داغ تر شد و علاقه به جلو افتادن و متشکل کردن همکاران بیشتر شد. توده های کارگر، بیشتر از گذشته به ریشه دردها و نابسامانی های جامعه پی بردند و سایر مردم زحمتکش احساس همسرنوشتی بیشتری با کارگران کردند. اینها گوشه ای از نقاط قوت ما بود.

این نقطه قوت ها باید سکوی پرش ما باشد. اگر این جهنم را شایسته هیچ انسانی نمیدانیم و نمیخواهیم اوضاع از اینهم وخیم تر شود باید سریعتر متشکل شویم. راه دیگری بجز متشکل شدن و متشکل کردن نداریم. راه دیگری جز گسترش اعتراض نداریم. سایر حقوق بگیران زحمتکش هم به موقعیت کارگران رانده شده اند و با ما همراهی میکنند.

پرچم هایمان را علیه تبعیض، نابرابری، فقر، بیکاری، بیحقوقی، علیه این فلاکت بیسابقه و علیه استثمار و نظام سرمایه داری که منشاء همه این مشقات است بالا میبریم، مطالبات مان را اعلام مکنیم و همه کارگران و مردم را به پیوستن به این پرچم فرامیخوانیم:

١­ ما اعتراض به این نظم ناعادلانه را حق مسلم خود میدانیم و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط بيان٬ تشکل و اعتصاب هستيم. هرنوع دخالت پليسی و نظامی در اعتصابات و اعتراضات ممنوع!

٢­ ما خواهان متوقف شدن دستگیری و پیگرد رهبران کارگری هستیم. کلیه احکام صادره علیه فعالین کارگری باید لغو شود. کلیه کارگران و دانشجویان و زندانیان سیاسی، از جمله منصور اسانلو و شیث امانی، باید فورا و بی قید و شرط آزاد شوند.

٣­ ما، محکومیت کارگران شرکت کننده در اول مه سنندج به شلاق را عملی شنیع و غیرانسانی میدانیم. ما سرکوب کارگران کیان تایر (لاستیک البرز) و سایر مراکز کارگری را محکوم میکنیم.

٤­ ما ایجاد تشکل های کارگری مستقل از دولت را حق خود میدانیم. تشکل باید بدون قید و شرط آزاد اعلام شود. ما شوراهای اسلامی و خانه کارگر را نماينده خود نمیدانیم و خواهان انحلال آنها هستیم.

٥­ ما از تومار اعتراضی کارگران برای افزایش دستمزد حمایت میکنیم و خواهان افزایش دستمزد به اندازه حقوق نمایندگان مجلس هستیم. حداقل دستمزد باید از طریق مذاکره با نمایندگان واقعی کارگران تعیین شود. به همه کارگران بیکار باید تا زمان پیدا کردن کار، بیمه بیکاری مکفی پرداخت شود. بیمه بیکاری و حق بازنشستگی نباید از حداقل دستمزد پائین تر باشد. ندادن دستمزد و مزایای کارگران را یک جنایت آشکار میدانیم.

٦­ هزینه مسکن نباید از ده درصد درآمد خانواده بیشتر باشد. دولت باید به همه خانواده های کارگران و همه خانواده های کم درآمد سوبسید مسکن بپردازد.

٧­ ما خواهان رایگان شدن فوری طب، آموزش و اتوبوس و متروی درون شهری هستیم.

٨­ ما خواهان پرداخت سوبسید به مواد غذائی و همه کالاهای اساسی هستیم.

٩­ هرنوع تبعیض و نابرابری علیه زنان را محکوم میکنیم و خواهان دستمزد برابر زن و مرد هستیم.

١٠­ ما خواهان لغو همه قراردادهای موقت و استخدام رسمی كارگران ازطريق انعقاد پيمانهای جمعی و همراه با بیمه و تامين شغلی هستیم.

١١­ اخراج کارگران افغانی و بیحقوقی آنان را شدیدا محکوم میکنیم و خواهان حق شهروندی کامل برای آنها هستیم. ما خواهان برابری کامل همه ساکنین کشور هستیم.

١٢­ اول مه باید در تقویم رسمی بعنوان روز تعطیل برسمیت شناخته شود. برگزاری مراسم و جشن و میتینگ و راهپیمائی به مناسبت اول مه حق کارگران و همه مردم است. هرنوع محدودیت بر برگزاری مراسم های اول مه باید ملغی شود.

١٣­ از سازمانهای کارگری در سراسر جهان که به مناسبت های مختلف با کارگران ایران اعلام همبستگی کرده اند قدردانی میکنیم و از آنها میخواهیم که از خواست ما مبنی بر اخراج شوراهای اسلامی و خانه کارگر از سازمان جهانی کار حمایت کنند.

کارگران، خانواده های کارگری، معلمان، پرستاران، حقوق بگیران زحمتکش:
دولت در قبال زندگی مردم و مطالبات ما مسئول است. اما راه تحمیل هرخواستی به دولت نیز متشکل شدن ما، اتحاد ما و به میدان آمدن قدرتمند ما است. همه مطالبات ما فوری است. بحثی برای آینده دوردست نیست. همین امروز داریم نابود میشویم و این وضع را باید به نیروی خود فورا عوض کنیم. همین امروز حق ما است که از یک زندگی آزاد و انسانی و برابر و مرفه برخوردار شویم. باید برای تحقق آنها دست به کار شویم. بیش از این نباید اجازه دهیم زندگی خود و بچه هایمان توسط اقلیت مفتخور سرمایه دار و دولت آنها به نابودی کشیده شود. همه کارگران و مردم آزادیخواه را به تبدیل این قطعنامه به پرچم مبارزه و مطالبات بحق خود فرامیخوانیم.

کمیته های برگزاری اول مه ١٣٨٧