اعلامیه حزب کمونیست کارگری به مناسبت اول مه 2008
اول مه امید دنیاست!
اول ماه مه، روز جهانی کارگر، در شرایطی فرا میرسد که نشانه های یک بحران مالی - اقتصادی گسترده و جهانی مشاهده میشود و مقامات بانک جهانی به دولتهای سرمایه داری در باره خطر شورش گرسنگان به دلیل گرانی غذا هشدار میدهند! این چشم انداز بحران و فلاکت جهان ما را که فی الحال در قهقرای "نظم نوینی" و آتش جنگ قدرت تروریسم دولتی غرب و تروریسم اسلامی دست و پا میزند، از این هم که هست تیره و تارتر میکند. امید برای تغییر این اوضاع را باید اساسا در مبارزه و تلاش وقفه ناپذیر طبقه ای جستجو کرد که اکثریت عظیم ساکنان کره زمین را تشکیل میدهد و این دنیای وارونه بر پایه بردگی مزدی او و برای حفظ این بردگی بنا شده است. اول مه روز اعتراض و اتحاد جهانی این طبقه در عین حال روز متحد شدن همه بشریت آزادیخواه و محروم برای تغییر جهان واژگونه فعلی و نهادن آن بر قاعده است. ما همه کارگران جهان و همه بشریت آزایخواه را فرامیخوانیم تا در اول مه علیه سرمایه و فجایع سرمایه داری، علیه گرسنگی و جنگ، علیه ترور و جهل و دست بالا گرفتن مذهب، علیه بی حقوقی و نابرابری و برای تحقق آزادی، برابری و هویت انسانی به میدان بیایند.
در ایران، طبقه کارگر و اول مه عینا با همین اوضاع روبروست. با این تفاوت که در ایران رژیم اسلامی بورژوازی در بن بست و بحرانی عمیق اقتصادی، سیاسی و فرهنگی گرفتار است و جنبش عظیم و قدرتمند سرنگونی طلبانه و انقلابی علیه آن جریان دارد. شعار "حکومت اسلامی نمی خواهیم" و "علاف کردی ما را از 57 تا حالا" که جوانان تهران همین چندی پیش فریاد زدند، بی شک روح اوضاع سیاسی ایران را بیان میکند. طبقه کارگر ستون فقرات این جنبش انقلابی را تشکیل میدهد. نه فقط به دلیل اعتصابات گسترده و فزاینده کارگران که هردم رادیکال میشود- همچون اعتصاب چند روز پیش کارگران "کیان تایر" که تا باریکاد بندی و درگیری مستقیم با نیروهای جمهوری اسلامی پیش رفت. بلکه همچنین به این دلیل که شعارها و خواسته های طبقه کارگر، از "آزادی، برابری، هویت انسانی" تا "سوسیالیسم یا بربریت"، از "لغو آپارتاید جنسی" تا "ممنوعیت مجازات اعدام"، از "آزادی زن، آزادی جامعه است" تا "معیشت، منزلت حق مسلم ماست" در تظاهرات ها و اجتماعات معلمان، زنان و دانشجویان، در اول مه و 8 مارس طنین می افکند. این که جمهوری اسلامی اعدام های خیابانی راه می اندازد، میلیونها زن را به بهانه "بد حجابی" مورد تعرض قرار میدهد، همجنسگرایان را از برج به پایین پرت میکند، سنگسار میکند و دست و پا قطع میکند، به دانشجویان چپ در دانشگاه وحشیانه حمله میبرد، فعالین معلمان و کارگران و جنبش زنان را به زندان محکوم میکند و کارگر را به جرم برپایی اول مه شلاق میزند، انعکاس تقلای رژیم اسلامی برای متوقف کردن جنبش قدرتمندی است که از پای نمی نشیند. اول مه در ایران در پیشاپیش این جدال عظیم اجتماعی است و بیش از هر چیزی وحشت و هراس رژیم اسلامی را برمی انگیزد. امسال "خانه کارگر" جمهوری اسلامی حتی جرات برگزار کردن تظاهرات دولتی روز کارگر تهران را به خود نداده است، چرا که کنترل این نمایشهای دولتی در سالهای گذشته از دستشان خارج شد و به مارش کارگران با شعارهای چپ و سوسیالیستی تبدیل گردید.
امسال باید کوشید تا اول مه را هرچه وسیعتر و گسترده تر برگزار کرد. باید توده وسیع کارگران و همینطور همه مردم آزادیخواه را به اول مه جلب کرد. جنبش کارگری ایران در سالهای اخیر بیش از پیش مورد حمایت جهانی قرار گرفته است و به عنوان یک نیروی سیاسی و تحول بخش در جامعه مطرح شده است. اینها نقاط اتکای محکمی برای برپایی هرچه وسیعتر اول مه است. اول مه در ایران با شعار آزادی، برابری، هویت انسانی باید نیروی هرچه وسیعتری را به خود جلب کند و به نقطه امید همه مردم آزادیخواه و محروم تبدیل شود.
حزب کمونیست کارگری کارگران، دانشجویان، زنان و جوانان و همه مردم آزاده ایران را به برپائی یک اول مه با شکوه و قدرتمند فرا میخواند.
اول ماه مه، روز جهانی کارگر، در شرایطی فرا میرسد که نشانه های یک بحران مالی - اقتصادی گسترده و جهانی مشاهده میشود و مقامات بانک جهانی به دولتهای سرمایه داری در باره خطر شورش گرسنگان به دلیل گرانی غذا هشدار میدهند! این چشم انداز بحران و فلاکت جهان ما را که فی الحال در قهقرای "نظم نوینی" و آتش جنگ قدرت تروریسم دولتی غرب و تروریسم اسلامی دست و پا میزند، از این هم که هست تیره و تارتر میکند. امید برای تغییر این اوضاع را باید اساسا در مبارزه و تلاش وقفه ناپذیر طبقه ای جستجو کرد که اکثریت عظیم ساکنان کره زمین را تشکیل میدهد و این دنیای وارونه بر پایه بردگی مزدی او و برای حفظ این بردگی بنا شده است. اول مه روز اعتراض و اتحاد جهانی این طبقه در عین حال روز متحد شدن همه بشریت آزادیخواه و محروم برای تغییر جهان واژگونه فعلی و نهادن آن بر قاعده است. ما همه کارگران جهان و همه بشریت آزایخواه را فرامیخوانیم تا در اول مه علیه سرمایه و فجایع سرمایه داری، علیه گرسنگی و جنگ، علیه ترور و جهل و دست بالا گرفتن مذهب، علیه بی حقوقی و نابرابری و برای تحقق آزادی، برابری و هویت انسانی به میدان بیایند.
در ایران، طبقه کارگر و اول مه عینا با همین اوضاع روبروست. با این تفاوت که در ایران رژیم اسلامی بورژوازی در بن بست و بحرانی عمیق اقتصادی، سیاسی و فرهنگی گرفتار است و جنبش عظیم و قدرتمند سرنگونی طلبانه و انقلابی علیه آن جریان دارد. شعار "حکومت اسلامی نمی خواهیم" و "علاف کردی ما را از 57 تا حالا" که جوانان تهران همین چندی پیش فریاد زدند، بی شک روح اوضاع سیاسی ایران را بیان میکند. طبقه کارگر ستون فقرات این جنبش انقلابی را تشکیل میدهد. نه فقط به دلیل اعتصابات گسترده و فزاینده کارگران که هردم رادیکال میشود- همچون اعتصاب چند روز پیش کارگران "کیان تایر" که تا باریکاد بندی و درگیری مستقیم با نیروهای جمهوری اسلامی پیش رفت. بلکه همچنین به این دلیل که شعارها و خواسته های طبقه کارگر، از "آزادی، برابری، هویت انسانی" تا "سوسیالیسم یا بربریت"، از "لغو آپارتاید جنسی" تا "ممنوعیت مجازات اعدام"، از "آزادی زن، آزادی جامعه است" تا "معیشت، منزلت حق مسلم ماست" در تظاهرات ها و اجتماعات معلمان، زنان و دانشجویان، در اول مه و 8 مارس طنین می افکند. این که جمهوری اسلامی اعدام های خیابانی راه می اندازد، میلیونها زن را به بهانه "بد حجابی" مورد تعرض قرار میدهد، همجنسگرایان را از برج به پایین پرت میکند، سنگسار میکند و دست و پا قطع میکند، به دانشجویان چپ در دانشگاه وحشیانه حمله میبرد، فعالین معلمان و کارگران و جنبش زنان را به زندان محکوم میکند و کارگر را به جرم برپایی اول مه شلاق میزند، انعکاس تقلای رژیم اسلامی برای متوقف کردن جنبش قدرتمندی است که از پای نمی نشیند. اول مه در ایران در پیشاپیش این جدال عظیم اجتماعی است و بیش از هر چیزی وحشت و هراس رژیم اسلامی را برمی انگیزد. امسال "خانه کارگر" جمهوری اسلامی حتی جرات برگزار کردن تظاهرات دولتی روز کارگر تهران را به خود نداده است، چرا که کنترل این نمایشهای دولتی در سالهای گذشته از دستشان خارج شد و به مارش کارگران با شعارهای چپ و سوسیالیستی تبدیل گردید.
امسال باید کوشید تا اول مه را هرچه وسیعتر و گسترده تر برگزار کرد. باید توده وسیع کارگران و همینطور همه مردم آزادیخواه را به اول مه جلب کرد. جنبش کارگری ایران در سالهای اخیر بیش از پیش مورد حمایت جهانی قرار گرفته است و به عنوان یک نیروی سیاسی و تحول بخش در جامعه مطرح شده است. اینها نقاط اتکای محکمی برای برپایی هرچه وسیعتر اول مه است. اول مه در ایران با شعار آزادی، برابری، هویت انسانی باید نیروی هرچه وسیعتری را به خود جلب کند و به نقطه امید همه مردم آزادیخواه و محروم تبدیل شود.
حزب کمونیست کارگری کارگران، دانشجویان، زنان و جوانان و همه مردم آزاده ایران را به برپائی یک اول مه با شکوه و قدرتمند فرا میخواند.
زنده باد اول مه!
زنده باد سوسیالیسم!
حزب کمونیست کارگری ایران
١٧ آوریل ٢٠٠٨، ٢٩ فروردین ١٣٨٧
زنده باد سوسیالیسم!
حزب کمونیست کارگری ایران
١٧ آوریل ٢٠٠٨، ٢٩ فروردین ١٣٨٧
No comments:
Post a Comment